W dzisiejszych czasach wielu ludzi uważa, że wiara jest sprawą wyłącznie osobistą i nie potrzebują wspólnoty, by wzrastać duchowo. Biblia jednak jasno pokazuje, że Kościół to nie ludzki, ale Boży plan dla każdego wierzącego. W Pierwszym Liście Piotra 2:4-5 czytamy:
„Zbliżając się do Niego, do kamienia żywego, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, ale przez Boga wybranego i drogocennego, i wy sami, jako żywe kamienie, jesteście budowani w duchowy dom, stanowicie święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa.”
Czym jest Kościół?
Duchowy dom, nie budynek
Kościół to przede wszystkim ludzie – domostwo, rodzina duchowa, która wspólnie się rozwija i wspiera. Greckie słowo „oikos” oznacza nie budynek, ale wspólnotę ludzi żyjących razem, współdzielących życie i wiarę.
Miejsce wzajemnego wzrostu
Jako część duchowego domu, jesteśmy powołani, by wzajemnie się budować. Potrzebujemy siebie nawzajem, aby rosnąć, dojrzewać i stawać się odpowiedzialnymi wierzącymi, gotowymi do służby i składania duchowych ofiar, które są przyjemne Bogu.
Nie obowiązek, ale pragnienie
Bóg nie wymaga od nas obowiązkowego uczestnictwa w Kościele, ale pragnie, byśmy byli jego częścią z miłości. Nasza aktywność w Kościele wypływa z naszej miłości do Chrystusa, który pierwszy nas umiłował. To relacja miłości, a nie nakazu, prowadzi nas do naturalnej potrzeby wspólnoty.
Dojrzałość i odpowiedzialność
Kościół to miejsce, w którym Bóg powołuje nas do dojrzałości. Tak jak dzieci dorastają i przejmują obowiązki w rodzinie, tak my w duchowej rodzinie jesteśmy wzywani do przejmowania odpowiedzialności za innych. Czas „duchowego niemowlęctwa” powinien ustąpić miejsca wzajemnej trosce i służbie.
Kapłaństwo wszystkich wierzących
Jesteśmy powołani, by być „królewskim kapłaństwem”, by składać swoje życie na ofiarę Bogu. List do Rzymian 12:1 przypomina nam, że mamy składać swoje ciała jako żywą, świętą i przyjemną Bogu ofiarę. To wyraz naszej dojrzałości i gotowości do służby.
Podsumowanie
Kościół jest miejscem, gdzie Bóg chce nas budować, kształtować i przygotowywać do skutecznego życia chrześcijańskiego. Nie rezygnujmy z duchowej wspólnoty, bo to właśnie tam dokonuje się przemiana naszych serc, umysłów i życia. Bądźmy aktywną częścią tej niezwykłej rodziny, jaką Bóg powołał na ziemi.